Gotowanie (ang. Cooking)—proces pozwalający na ulepszenie zwykłego surowego jedzenia. Generalnie gotowanie dodaje bonus do głodu oraz wzmacnia dodatki do zdrowia oraz do poczytalności. Istnieją 3 różne rodzaje gotowania: nad ogniem (ognisko, obudowane ognisko, gwiazda, obsydianowe ognisko, kominek i lawarwa), suszenie oraz w garnku. Osobne artykuły: Ognisko, Obudowane ognisko

Gotowana golonka wieprzowa to tradycyjne danie kuchni polskiej. Poza walorami smakowymi warto nadmienić, że kolagen zawarty w golonce oraz bogaty w minerały szpik kostny uwalniający swoje właściwości w trakcie gotowania, to niezwykle wartościowe produkty mające pozytywny wpływ na nasz zdrowie. Dodatkowym atutem tej pozycji kulinarnej jest prostota jej wykonania i stosunkowo nieduży koszt produktów. Zabierzmy się więc do pracy. Czego będziemy potrzebować? golonka wieprzowa (około 1,2kg)mała cebula2 średniej wielkości marchewki1 średniej wielkości pietruszka (korzeń)3 liście laurowekilka ziaren ziela angielskiegopłaska łyżeczka soliwoda (około 1,5 litra)garnek odpowiedniej wielkości Gotowanie krok po kroku Gotowanie golonki wieprzowej zaczynami od przygotowania wszystkich wyżej wymienionych produktów. Najważniejsza oczywiście jest sama golonka. Zanim zostanie umieszczona w naczyniu, należy ją dokładnie umyć i oczyścić z wszelkich niepożądanych elementów takich jak np. nieusunięte przez producenta mięsa pojedyncze włoski. W tym celu można wspomóc się palnikiem naszej kuchenki, opalając delikatnie skórę golonki nad płomieniem. Ważne, aby nie pozbawiać golonki skóry, która przed ugotowaniem może wyglądać niezbyt apetycznie, ale po ugotowaniu to właśnie skóra jest elementem dania grającym ważną rolę dla naszych kubków smakowych. Skóra golonki jest bogatym źródłem cennego kolagenu. Po dokładnym oczyszczeniu golonkę umieszczamy w etapem jest przygotowanie warzyw. Warto zacząć od obrania cebuli, a następnie opalenia jej nad płomieniem palnika kuchenki aż do momentu wyraźnego przypalenia. Zabieg ten nada wyjątkowego aromatu całej potrawie. Jeśli nie posiadamy kuchenki gazowej i nie mamy możliwości opalenia cebuli, wrzucamy do naczynia surową cebulę. Marchew oraz pietruszkę kroimy na kilka grubszych kawałków i również umieszczamy w naczyniu, dodając do tego liście laurowe i ziarna ziela angielskiego. Naczynie napełniamy zimną wodą do momentu, aż golonka nie zostanie przykryta taflą wody. Uruchamiamy palnik kuchenki, stawiamy na nim garnek z przygotowaną zawartością i pod przykryciem czekamy to momentu, aż woda zacznie momencie, gdy woda zaczyna wrzeć, po chwili na tafli wody pojawiają się tak zwane „szumy”, jest to nic innego jak gęsta zawiesina mająca postać ciemnej piany, którą należy delikatnie odcedzić łyżką z naszego wywaru. Po wykonaniu tej czynności przykrywamy garnek pokrywką i gotujemy na małym ogniu przez mniej więcej 2,5 godziny. Od czasu do czasu należy obserwować poziom wody w naczyniu, gdyż istnieje prawdopodobieństwo jej odparowania w wyniku gotowania. Jeśli poziom wody znacząco się obniży, należy ją uzupełnić, dolewając koniec gotowania należy dodać do wywaru sól i tak przyprawioną całość gotować jeszcze około 20 minut. Po około 2,5 godziny gotowania golonka jest gotowa. Oznaką gotowości naszego dania będzie wyjątkowa miękkość mięsa, które zacznie samo odchodzić od kości oraz delikatna skóra golonki rozpadająca się przy delikatnym kontakcie ze sztućcami. Propozycja podania Tak przygotowaną golonkę można spożyć z dodatkiem ostrej musztardy typu dijon. Idealnie ze smakiem gotowanej golonki komponuje się również kapusta kiszona z dodatkiem oliwy z oliwek. Ciekawą propozycją podania będzie również golonka w formie galaretki. W tym celu należy zaczekać do ostygnięcia golonki, podzielić mięso i skórę na mniejsze kawałki za pomocą np. noża i widelca, następnie pokroić warzywa wyciągnięte z wywaru i wszystko przełożyć do mniejszych naczyń np. misek, następnie zalać golonkę i warzywa wywarem, który wytworzył się w trakcie gotowania. Tak przygotowane porcje wkładamy do lodówki na kilka godzin do zastygnięcia wywaru tworzącego sztywną galaretę. Do tak przygotowanej galaretki warto dodać odrobinę octu dla podkreślenia smaku. Zobacz także:

W artykule opiszę domowy sposób na uwędzenie swojej wędliny w garnku. W garnku możemy uwędzić do 2 kg wędliny, nie więcej. opublikowany: | wyświetlono: 26318 Potrzebować będziemy większy, emaliowany garnek, 2 haczyki, kijek i termometr. W pokrywie garnka wywiercamy 4 otwory (wielkość wiertła jest pod średnicę sondy termometru i haczyków), czwarty otwór o średnicy 3 mm jest do ujścia dymu. Dopasowujemy kijek do wielkości haczyków. Kijek najlepiej wystrugać z liściastego drzewa, może być zrobiony również z nierdzewnej elektrody do spawania, oczyszczonej z otuliny. Po przygotowaniu pokrywy mamy już gotowy garnek do wędzenia. Dno gara wykładamy podwójną warstwą z folii aluminiowej (spożywcza) błyszczącą stroną do góry, na tej folii równo rozsypujemy cienką warstwę zrębków wędzarniczych (olcha / buk lub inne), na środku dna gara, garść więcej gdyż w tym miejscu dna jest miejsce płomienia ognia centralne. Wcześniej przygotowane wędliny wieszamy na kiju i umieszczamy wraz z kijem do haczyków zamocowanych w pokrywie garnka. Musimy podczas przygotowania wędlin dopasować ich długość,tak żeby wisząca wewnątrz garnka wędlina nie dotykała do dna gara. Najlepszy by był jak najwyższy garnek (wysokość min. 30 cm). Wędzimy pilnując temperaturę żeby była w miarę stała która podana jest w przepisie danej wędliny, w której będziemy wędzić (regulacja gazem lub wyłączaniem i włączaniem źródła grzania). Zawsze po czasie wędzenia czekamy aż garnek ostygnie i wtedy podnosimy pokrywę naszego kociołka wraz z naszym uwędzonym wsadem. UWAGA: Pamiętajmy by nasz wsad nie dotykał dna (był od dna kilka cm. 2-3 ). Można zamiast na wisząco zrobić ruszt i na niego układać wsad do wędzenia. UWAGA!!! Wędzimy na zrębkach drobnych typu BORNIAK. Kupić najlepiej 1- Montujemy haczyki. 2 - Dopasowujemy kijek na którym będziemy wieszać wędliny do wędzenia. 3 - Montujemy termometr. 4 - Gotowy garnek do wędzenia. Ten ma wymiary wys. - 24 cm, szer. 23 cm. Lepszy jest wyższy garnek, minimum 30 cm. 5 - Dno garnka wykładamy podwójną warstwą folii aluminiowej spożywczej, błyszczącą stroną do góry. 6 - Na dno garnka wysypujemy cienką warstwę zrębków wędzarniczych typ Borniak (bardzo drobne i suche). 7 - Ustawiamy pojemnik pod wiszące wędliny, tak żeby podczas wędzenia spływający tłuszcz lub płyn z wędlin nie zamaczał nam zrębków. 8 - Wędliny przed wędzeniem muszą być dobrze osuszone (powieszone na kiju kilkanaście godzin). UWAGA!!! Zrębki powłączeniu gazu, pod wpływem temperatury same zaczynają się żarzyć i wydzielać dym. Nie trzeba ich podpalać, jak wielu pyta, czym zrębki podpalamy. Po dojściu do wymaganej temperatury wyłączamy gaz i mimo, że po wyłączeniu gazu temperatura w garnku wzrośnie, nic nie robimy. Czekamy aż temperatura opadnie i będzie lekko poniżej wymaganej temperatury, wtedy ponownie włączamy gaz i czekamy aż temperatura dojdzie do wymaganej temperatury wędzenia jaka jest podana w przepisie danej wędliny. I tak regulujemy temperaturę wędzenia poprzez włączanie i wyłączanie gazu. Dobrze mieć włączony zegar kuchenny podczas całego przebiegu wędzenia. Nastawiamy na czas wędzenia i zegar zakomunikuje nam dzwonkiem koniec wędzenia. 9 - Uwędzone wędliny. 10 - Uwędzone wędliny wieszamy na kij i studzimy przez kilka godzin. 11 - Wędzimy tylko na takich zrębkach, typ borniak, bardzo drobne.

Parówki na gorąco to dobrze znana rzecz. Możemy zjeść je zwyczajnie, z ketchupem i kromką chleba, albo przygotować coś nieco ciekawszego. Zawińcie parówki w ciasto francuskie, wrzućcie do potrawki, albo przyrządźcie parówkowe krokiety. Inspiracji jest bez liku - najciekawsze przepisy znajdziecie w naszej galerii! opublikowany: | wyświetlono: 5959 Parówki - trudno chyba znaleźć osobę, która by ich nie lubiła. Najczęściej jedzone na ciepło, tuż po ugotowaniu, smakują wszystkim, i starszym, i młodszym. Okazuje się, że można przyrządzić je na wiele sposobów - sami się przekonajcie! Parówki na gorąco - jak gotować parówki? Zdecydowanie najpopularniejsze są parówki z wody. Warto zadbać o jakość samych parówek - wybierajmy te kupowane na wagę w sklepach mięsnych, które mają dobry skład. Zadbajmy też o wodę, w jakiej będziemy je gotować. Jeśli nie jesteście pewni co do jakości kranówki w swoim domu, przefiltrujcie ją w specjalnym dzbanku lub użyjcie filtra nakładanego bezpośrednio na kran. Jak gotować parówki? Włóżcie je do garnka z zimną wodą i zagotujcie. Chodzi nie o to, by parówki faktycznie ugotować, ale raczej podgrzać. Gdy tylko woda zacznie bulgotać, parówki wyciągamy. Nie chcemy, żeby popękały, a tym właśnie grozi ich długie gotowanie. Alternatywą dla parówek na gorąco z wody jest upieczenie ich w piekarniku lub na grillu. Zyskają wtedy chrupiącą, przypieczoną skórkę. Możecie naciąć je wzdłuż i włożyć do środka po kawałku sera - rozpuści się i będzie pyszny! Parówki na gorąco - hot dogi i parówki w cieście Klasycznym sposobem serwowania parówek na gorąco są hot dogi. Te klasyczne zrobicie z podłużnych bułek. Wybierzcie miękkie, pszenne bułki, które łatwo będzie naciąć i które nie zrobią się zbyt twarde podczas zapiekania. Tutaj zresztą szkoły są dwie - albo pieczecie bułki najpierw, parówki gotujecie osobno i później łączycie składniki w całość, albo zapiekacie bułki z parówkami w środku. Do wyboru macie bułki podłużne, przypominające małe bagietki lub bułki wydrążone w środku - w takich zrobicie hot dogi francuskie. Inną, nieco bardzie wyrafinowaną formą hot doga jest owinięcie parówek w ciasto, np. drożdżowe lub francuskie i upieczenie. Sprawdź również: Ciasto francuskie na słono Parówki to dobry pomysł także na śniadanie. Rozetnijcie je wzdłuż, ale nie do końca i ułóżcie na patelni, np. tworząc wzór serca. W środek wbijcie jajko - jeśli wymieszacie je z szynką i startym serem otrzymacie omlet, niewymieszane będzie jajkiem sadzonym. Parówki sprawdzą się również w potrawkach - dodajcie je do gulaszu lub przyrządźcie z warzywami w sosie!

jak ugotować parówki w garnku